დედა ცუდ დღეშია

დედა ცუდ დღეშია
დედა ცუდ დღეშია
Anonim

მოვდივარ ისე დაღლილი, რომ ძალა არ მაქვს მანქანიდან გადმოვიდე. ეს დღე მაინც ჩემი არ იყო, დუმილის მეტი არაფერი მინდა. წიგნი ხელში და წაიკითხეთ აბაზანაში, სანამ ცხელი წყალი არ გაცივდება. ვიღაცამ სენდვიჩი მომაწოდა. მაგრამ ნუ მელაპარაკები.

გამოსახულება
გამოსახულება

დიდი ამოსუნთქვა, კარებში შევდივარ. მაშინვე ვეცემი ნაგვის მანქანას, რომელიც გადატრიალდება და ასი ათასი მინის ბურთულა ჯადოსნურად ამოვარდება მუცლიდან. დოლი როლი მახსენდება და "სტრიქონი გატყდა…" პალტოში ვეშვები დარბაზის ხალიჩაზე, ჩანთა ხელში.ტირილი შემეძლო. (არა ტექსტიდან.) ქვაზე ბურთების ხმა აცდუნებს ნაგვის მანქანის მფლობელს. გაიღიმე. - Მოხვედი? რას აკეთებ?- და ჩემს გვერდით ჯდება, მკოცნის, მეხუტება. -შენთან რაღაცის განხილვა მინდა…-დავიწყებდი ნაგვის მანქანის დანიშნულების ახსნას, მაგრამ ის ხტება და ცდილობს ჩემს აწევას ხელით. - მოდი, მოდი ვღელავ! და გადამწყვეტ ნაბიჯებს დგამს აბაზანისკენ.

გამოსახულება
გამოსახულება

ყველაფერი ჯადოსნურად მავიწყდება. ჩემი სული ანათებს! დღეების და კვირების განმავლობაში ვცდილობთ ოთახის სრული სისუფთავის მიღწევას. მამასთან ერთად ყოველ ათ წუთში რიგრიგობით ვეკითხებით: არ უნდა მოასწრო, არ უნდა აკოცეო? მერე თავს დამნაშავედ ვიგრძნობთ და როცა პატარამ არ გაიგო, ერთმანეთს ვპირდებით, რომ ამით არ შევაწუხოთ, თუ დასჭირდება მაინც ილაპარაკებს. მაგრამ ერთი ჩვენგანი წარუმატებელი იქნება. და ის ეკითხება. თავს აქნევს და ახლანდელ საქმეს აგრძელებს. ის კი ზრუნავს, რომ ჩვენ არ გავიქცეთ. უცებ ვგრძნობ უბედურებას.-შენ, არ შეიძლება, რომ აურიე?- არ უსმენს, არ მცალია (ჭკვიანური ნაბიჯი, ხანდახან მუშაობს). პასუხი უკვე ვიცი… მერე ამბობს: -ახლავე მოდის!- ვაქებთ. ჩვენ თითქმის ქოთანში ვართ. მოთმინება, მოთმინება, მოთმინება. მოვა დრო, როცა დროზე ისაუბრებ.

მაგრამ როგორ ზუსტად მაშინ, როცა საუკუნის ყველაზე ცუდ დღეს იატაკზე ვიჯექი ქურთუკით და მითუმეტეს: "მოდი, მოდი ვღელავდეთ!" ამას არ ვიფიქრებდი. თითქოს ადრენალინი ჩამესხა, ინტრავენურად. ვხტები, ვიცინი, ქურთუკს ვიხდი, ჩანთას ვიღებ და მისკენ ვიჩქარებ. მე დაგეხმარები შარვლის ამოღებაში და დიდი საქმის წარმატებაში. ვამაყობ ჩემი შვილით. როცა ხელებს ვიბან, ვუყურებ მას. -ვძახებ! - აღვიძებს და საყვედურით უყურებს, რომ ისევ დამავიწყდა, თხევადი საპონი აწებება. - იდეა მაქვს! ამ წინადადებით ვახალისებდი მას. ახლაც მუშაობს. - რას იტყვით, რომ შევაგროვოთ დაგორებული მინის ბურთები და ვითამაშოთ ბურთით რბოლა? ტყვიაზე ნადირობისას ერთ სივრცეში ვწმენდთ დარბაზ-სამზარეულოს მისაღებს.არ გეტყვით რამდენი პატარა მანქანა ჩნდება ყვავილების ქოთნის უკნიდან და დივანის ქვემოდან, რომელსაც თან ახლავს ომის მხიარულება. ნაგვის მანქანა, მუცელში ასი ათასი შუშის ბურთულებით, საზიზღარი ტემპით მიემართება ბავშვების ოთახისკენ. მის უკან თითქმის სრულიად სუფთა ოთახის ბავშვი და მე ვართ.

ჩვენ ვსხედვართ ერთმანეთის გვერდით, ვაშენებთ ბურთის მოედანს ხის ბლოკებისგან, ვტოვებთ კარიბჭეებს, სადაც ბურთები უნდა გააგორონ. მე სამყაროსთან პრობლემა აღარ მაქვს. მოდით ვითამაშოთ.

სანამ სადილზე დავჯდებით, თავს დასვენებულად ვგრძნობ. საწოლში, დაძინებამდე ვფიქრობ: ასეთი ცუდი დღე ხომ არ მქონია. ფაქტობრივად, კარგი დღე მქონდა! გაჩერდი! ჩემი პარტნიორი იტყოდა, რადგან ეს მისი საუბრის გზაა. - მაგრამ რა შეიძლება ითქვას იმ დაწყევლილ დღეებზე, როცა ბავშვი ვერ ახერხებს ასეთ ისტორიულ მომენტს?

მართალი ხარ, მართალი ხარ. ვაღიარებ, იყო დღეები, როცა სახლშიც ასე მივდიოდი. ჩემი პატარა მაშინვე მემართება და თითქოს მაშინვე სხვა ნიჩაბით უნდა დამარტყა. ის წინააღმდეგია, მიუხედავად იმისა, რომ ბოლო ენერგიით ვცდილობ კარგად გავატარო ის სამი-ოთხი საათი მაინც, რასაც მასთან ერთად ვატარებთ.იმიტომ, რომ მე, ვაღიარებ ამას, ვცდილობ ბოლო ძალით დავტოვო ის ჩემი პირადი სისულელეებიდან. ის ხომ ვერაფერს იზამს, რომ ნერვიულობდნენ, რომ არაფერი გამოუვიდა. ის მელოდება, თუნდაც იმ დღეს ცუდი დღე მქონდეს. და მაშინვე გრძნობ რა ხდება ფუტრინკას ქუჩაზე. მისი უხილავი სენსორების გაზომვის შედეგები პრაქტიკულად შეცდომის ფარგლებშია.

და ხანდახან რთულია, რადგან მეც ასე ვარ. არც კი ვიცი ამის შესახებ. და თუ მას უჭირს, იცით რას ვაკეთებ? უბრალოდ საკუთარ თავს გარედან ვუყურებ. მხოლოდ ერთი წუთით, მაგრამ ღირს. როცა აფეთქებას ვაპირებ. კარგი მაშინ, დავიჭერ იმ მომენტს (ათიდან რვაჯერ ვაღწევ წარმატებას, ამ ორზე ცალკე დავწერ). და შემდეგ ჩვეულებრივ ვეკითხები: - რა გინდა? - პასუხები განსხვავებულია, მაგრამ ისინი შესაფერისია ხელის ტრენერისთვის. იქიდან მე უკვე ვაქცევ მის სურვილს ჩემი საბოლოო მიზნისკენ. ყველასთვის კარგი იქნება. რადგან „რა გინდა“ნიშნავს: აქ ვარ, შენთვის ვარ. მე არ ვიცი უფრო დიდი შელოცვა.

გირჩევთ: